Al vanaf kleins af aan ben ik gefascineerd door de magie in het alledaagse, de schoonheid van de levensloop en het wonder van het hebben van een lijf om de wereld te ervaren. Ik groeide op in een gezin waar er veel ruimte was voor de aardse bezigheden, stoffelijk en tastbaar. Er was minder aandacht voor het niet stoffelijke, de dingen die niet direct te verklaren zijn, de ruimte tussen de dingen in. Daarom ging ik zelf op onderzoek, in de kringloop verzamelde ik boeken over yoga, meditatie en natuurreligies. Ik besloot dat ik, als ik oud genoeg was, naar India zou reizen. Het voelde als de bron van alle kennis die ik op probeerde te zuigen, een plek waar er ruimte was voor zowel het leven op aarde als alle zaken die nog niet benoemd kunnen worden.
Deze wens werd werkelijkheid toen ik begin twintig was, samen met een vriendin reisde ik door India en Nepal. Leven en dood, donker en licht, uitzichtloos en weids, allen onderdeel van elk moment daar. Enorme contrasten en tegelijkertijd mag alles aanwezig zijn. Het heeft veel indruk op me gemaakt en de aantrekkingskracht naar de yoga is alleen maar gegroeid. 

Eenmaal terug in Nederland is vooral de meditatie beoefening bij me gebleven. De beoefening van asana kwam pas een aantal jaar later weer op mijn pad. Tijdens een roerige periode werd ik meegenomen door iemand naar een Ashtanga Vinyasa les. Ik werd overvallen door het chanten van de openings mantra en daarna meegesleurd in alle verschillende houdingen die mijn lijf niet kende. Tijdens de laatste houding, Savasana, ervoer ik een stilte en ruimte die ik nog niet eerder had ervaren. Vanaf dit moment werd mijn yogamat en lichaam mijn laboratorium voor het leven. Binnen die vier hoeken van de mat was een veilige ruimte om te ervaren, uit te proberen en te verwerken. Ik besefte me dat alles wat ik daar tegenkwam ook bestond in de rest van mijn dagelijkse leven. Bepaalde gedachtepatronen en gewoontes kwamen tijdens mijn beoefening onder een vergrootglas te liggen, waardoor ik ze wel moest aan gaan en niet meer voor kon verstoppen. 

Yoga is hoe ik mij wil verhouden tot mezelf en mijn omgeving. Het is vrijheid van de verkrampte geest en maakt me bewust van het feit dat elk moment nieuw is en je altijd andere keuzes mag en kan maken. Dat dingen die onmogelijk lijken mogelijk worden, dat dingen die simpel lijken eigenlijk heel moeilijk zijn en daar de schoonheid ook in zit. Ik had me nooit kunnen bedenken dat ik zoveel ruimte zou kunnen vinden in mezelf, mijn lijf bleek een heel universum aan verhalen te zijn. Graag begeleid ik mensen in mijn lessen om weer het gesprek aan te gaan met hun lichaam en te verbinden met de ademhaling. In de Ashtanga Vinyasa Yoga vinden we die weg van buiten naar binnen. Beginnend bij het lichaam, waarin je als onderzoeker te werk gaat. Binnen de veilige ruimte van de mat kom je dingen tegen die ook in de rest van het leven spelen. Door het lichaam te bewegen en daar ruimte in te creëren met behulp van de ademhaling, maken we tegelijkertijd ruimte in de geest. Door weer te praten met ons voertuig wortelen we dieper in onszelf, kunnen we onszelf helen en bewust worden van het feit dat elk moment nieuw is. Ik vind het prachtig samen te onderzoeken hoe je de practice vorm kunt geven naar jouw lijf en behoeften.